Bazı günlerin gelmesini dört gözle beklerim.
O gün, o saat, o an gelene kadar düşündüğüm tek ŞEY olur. Odaklandığım olay ne ise sadece onu düşünür,ona hazırlanır,onu konuşur,onu yaşarım...
En çok da hayal ederim.
Olayın nasıl olmasını istediğimi sürekli farklı senaryolar ile hayal ederim. Olağanüstü ve berbat çizgisi üzerinde onlarca senaryo kurar; her birinde tek tek rol alarak oynarım. Sanki gerçekmiş gibi hayalimde yaşarım. Bazı zamanlar rüyalarıma bile girdiği olur...
Ne yazık ki benim hayallerimin çoğu gerçekleşmez.
Hayat; planlarım ve hayallerim arasında gidip gelirken, genelde benim hiç aklıma olmayn sonuçlar ile karşı karşıya kalırım. Hayallerimden gerçekleşen olursa da genelde berbat çizgisine daha yakın alanda yer alır.
Hayal ve gerçeklik ortalamamın bu kadar düşük olması, hayal limitimin sınırsız olması mı yoksa yanlış olay/kişi üzerine hayal kurmam mı orasını bilemiyorum.
Çok nadir, belki de hayatım boyunca 2 ya da 3 kez tam anlamı ile olağanüstü çizgisindeki hayallerim gerçek olmuştur.
Kurguladığım senaryo ile gerçekte karşılaştığımda önce inanamam.
Hayal mi , rüya mı? Gerçek mi? Rol mü? anlayamam. Durumun gerçekliğini kabul ettiğim an itibari ile içimi bir garip mutluluk kaplar ve bu mutluluk hiç bitmesin isterim.Mutluluğum sadece kendime değil etrafımdaki tüm insanlara yansır. Enerjim ve yüzümdeki gülümsemeler gittikçe büyür ve etrafıma da aynı enerji etki etmeye başlar. Olaylar hep güzel ilerler ve güzel gelişir. Ta ki mutluluğumu birisi(!) gelip elimden alana kadar.
KADER mi denir?
KARMA mı denir?
HAYAT mı denir? Ne denir bilmem ama bu son mutluluğumu elimden alan ZAMAN oldu sanırım.
Her şey ne kadar güzel, ne kadar keyifli, ne kadar enerjik ve gülümsemeler içerisinde gidiyordu??
Yanlış zaman ve yanlış mekanda DOĞRU kişi ile kurulan büyük hayallerin; yanlış zaman ve yanlış mekanda ama yine DOĞRU kişiyle gerçekleşmesi ile,bir peri masalı gibi başlayan hikayemiz ; yasak elmayı yememiş olmamıza rağmen kötü son ile bitti...
Zaman - mekan- insan kavramının bana yaşattığı bu son acıyı atlatmak için yine zamana ihtiyacım olduğu tartışılmaz...
O gün, o saat, o an gelene kadar düşündüğüm tek ŞEY olur. Odaklandığım olay ne ise sadece onu düşünür,ona hazırlanır,onu konuşur,onu yaşarım...
En çok da hayal ederim.
Olayın nasıl olmasını istediğimi sürekli farklı senaryolar ile hayal ederim. Olağanüstü ve berbat çizgisi üzerinde onlarca senaryo kurar; her birinde tek tek rol alarak oynarım. Sanki gerçekmiş gibi hayalimde yaşarım. Bazı zamanlar rüyalarıma bile girdiği olur...
Ne yazık ki benim hayallerimin çoğu gerçekleşmez.
Hayat; planlarım ve hayallerim arasında gidip gelirken, genelde benim hiç aklıma olmayn sonuçlar ile karşı karşıya kalırım. Hayallerimden gerçekleşen olursa da genelde berbat çizgisine daha yakın alanda yer alır.
Hayal ve gerçeklik ortalamamın bu kadar düşük olması, hayal limitimin sınırsız olması mı yoksa yanlış olay/kişi üzerine hayal kurmam mı orasını bilemiyorum.
Çok nadir, belki de hayatım boyunca 2 ya da 3 kez tam anlamı ile olağanüstü çizgisindeki hayallerim gerçek olmuştur.
Kurguladığım senaryo ile gerçekte karşılaştığımda önce inanamam.
Hayal mi , rüya mı? Gerçek mi? Rol mü? anlayamam. Durumun gerçekliğini kabul ettiğim an itibari ile içimi bir garip mutluluk kaplar ve bu mutluluk hiç bitmesin isterim.Mutluluğum sadece kendime değil etrafımdaki tüm insanlara yansır. Enerjim ve yüzümdeki gülümsemeler gittikçe büyür ve etrafıma da aynı enerji etki etmeye başlar. Olaylar hep güzel ilerler ve güzel gelişir. Ta ki mutluluğumu birisi(!) gelip elimden alana kadar.
KADER mi denir?
KARMA mı denir?
HAYAT mı denir? Ne denir bilmem ama bu son mutluluğumu elimden alan ZAMAN oldu sanırım.
Her şey ne kadar güzel, ne kadar keyifli, ne kadar enerjik ve gülümsemeler içerisinde gidiyordu??
Yanlış zaman ve yanlış mekanda DOĞRU kişi ile kurulan büyük hayallerin; yanlış zaman ve yanlış mekanda ama yine DOĞRU kişiyle gerçekleşmesi ile,bir peri masalı gibi başlayan hikayemiz ; yasak elmayı yememiş olmamıza rağmen kötü son ile bitti...
Zaman - mekan- insan kavramının bana yaşattığı bu son acıyı atlatmak için yine zamana ihtiyacım olduğu tartışılmaz...
Yorumlar
Yorum Gönder